12 november 2007

Leve de diversiteit?

Diversiteitsplannen en diversiteitsmanagers zijn in. Universiteiten hebben er één, de NMBS heeft er een, bedrijven en televisieomroepen hebben er een. En nu krijgen wij er een in het OCMW van Stekene met dank aan voorzitter Backaert
Enige tijd geleden schreef Frans Crols in Trends dat bedrijfsleiders, professoren en politici de diversiteit als een nieuwe religie hebben omarmd. Wie niet blind mee stapt in de nieuwe heilsleer, wordt door de heilsprofeten van de multiculturele samenleving aan de schandpaal genageld als ‘onverdraagzame’ ketter of (nog net niet) als racist op de brandstapel gezet.

Diversiteit is een leuk speeltje voor het establishment en de intellectuele bovenklasse, maar de gewone bevolking is tegen de multiculturele samenleving.
Ook in Nederland is het vandaag ‘diversiteit’ troef. Zogenaamde anti-discriminatiebureau’s hebben een prijs bedacht om het diversiteitsbeleid binnen bedrijven aan te moedigen. Zo adviseerde de jury de bedrijven bijvoorbeeld dat je in de kantine de balletjes uit de tomatensoep kan weglaten om te voorkomen dat werknemers denken dat er varkensvlees in zit en zich gediscrimineerd voelen…

Wat betekent diversiteit eigenlijk? Syp Wynia in Elsevier: “diversiteit betekent niets anders dan verschillend zijn, ongelijk zijn”. “Het gaat doorgaans ook om het stimuleren van diversiteit, wat niets anders wil zeggen dan het benadrukken of zelfs het bevorderen van verschillen en ongelijkheid.” En dat – en hier drukt Wynia de linkse kerk en de profeten van de diversiteit met hun neus hard op de contradictie van hun dogma’s – terwijl de vertolkers van de diversiteitsgedachte paradoxaal genoeg om de haverklap zeggen dat niet alleen ieder mens, maar ook elke cultuur gelijk is… Die zit.

“ ‘Diversiteit’ is een verhullend begrip, dat uitgaat van de zegeningen van de multiculturele samenleving. De utopische samenleving waarin immigranten en hun kinderen niet te veel moeten integreren en alle ruimte dienen te krijgen om cultuur-, waarde- en gedragspatronen te koesteren en te behouden.” Vandaar de welwillende houding van links tegenover islamitische hoofddoeken of het oorverdovende stilzwijgen over gedwongen huwelijken, eremoord, geweld tegen vrouwen of genitale verminking.

“In Canada heeft het maar een haartje gescheeld of op basis van het ook daar woekerende diversiteitsbeleid was de islamitische rechtspraak, de sharia, ingevoerd voor moslims”, noteert Wynia.

Diversiteit is dus helemaal geen na te streven doel, schrijft hij in het besluit van zijn artikel (Elsevier, 09.09.06). “Diversiteit relativeert de dominantie van de westerse waarden en zegt discriminatie tegen te willen gaan. Maar intussen discrimineert zij juist, door individuen als leden van een gemeenschap te definiëren of, zoals de Indiase econoom en Nobelprijswinnaar Amartya Sen het noemt, ‘op te sluiten in hun afkomst’.
Stof tot nadenken.

Geen opmerkingen: